Przez osiem lat tworzyliśmy razem życie:
wspólny dom, który własnoręcznie wyremontowaliśmy, dwójkę cudownych dzieci i wiele wspólnych marzeń.
Jednak za tą idealną fasadą kryła się gorzka prawda: zdradzał mnie ze swoją sekretarką.
Kiedy odkryłam wiadomości, ukradkowe spotkania i kłamstwa, na początku nie chciałam w to uwierzyć.
Ale w końcu musiałam spojrzeć prawdzie w oczy.
On próbował wszystko bagatelizować, tłumaczyć, ale nic nie było w stanie naprawić tej zdrady.
Zdecydowałam się na rozwód.
Odszedł, zostawiając mnie samą z dziećmi i porozbijanymi wspomnieniami.
Pewnego dnia, kiedy byłam u rodziców z dziećmi, wrócił do naszego domu, tłumacząc, że musi zabrać kilka rzeczy.
Gdy wróciłam, zastałam pusty salon – tapeta, którą wspólnie wybieraliśmy i naklejaliśmy po długich dyskusjach, została zerwana ze ścian.
Na stole leżała kartka:
„Zapłaciłem za to, więc zabieram.”
Jakby wspomnienia można było kupować i odbierać według własnego uznania.
Byłam wściekła, ale w pewnym sensie poczułam ulgę.
Ten żałosny gest uświadomił mi, że to naprawdę koniec.
Miesiąc później, kiedy zaczęłam na nowo układać swoje życie, Dan niespodziewanie zadzwonił.
Jego głos był niepewny.
Powiedział:
— „Myślę o tobie… o dzieciach… o wszystkim. Tęsknię za wami.”
W jego głosie słyszałam delikatność, może nawet nutę żalu.
Ale dla mnie było już za późno.
Nie byłam już tą kobietą, która czekała na przeprosiny.
— „Dan, życzę ci wszystkiego najlepszego, ale ja już poszłam dalej.”
I to była prawda.
Pomalowałam salon na nowo, zmieniłam zasłony, powiesiłam kolorowe obrazy.
Każdy szczegół wyrażał teraz mnie – nie naszą wspólną przeszłość.
Nawet dawną sypialnię przerobiłam na własną pracownię malarską – pasję, którą kiedyś porzuciłam.
Wkrótce zapisałam się do klubu czytelniczego, szukając nowego spokoju i przyjaciół.
Na jednym ze spotkań opowiedziałam historię o zerwanej tapecie.
Wszyscy wybuchnęli śmiechem.
Jedna z kobiet, Cassie, zaśmiała się:
— „Facet, który w ramach zemsty zdziera tapetę? Żałosne!”
Czas mijał.
Pewnego dnia Cassie przedstawiła nam swojego narzeczonego…
To był Dan.
Nie wiedziała nic o naszej przeszłości.
Kiedy jej opowiedziałam historię z tapetą, w pokoju zapadła cisza.
Wtedy zapytała:
— „Czekaj… ta historia o tapecie… to był on?”
Dan zbladł.
Cassie zrozumiała, że zakochała się w kimś zupełnie innym, niż myślała.
